خاتون قصه گوی من

افسرده ای چرا ؟

از قصه های خاطر انگیز شامگاه

از ریزه های شعر شبانگاهیت

آن روز پیش از این ؛ باور نمی کنم

خوابم نمیبرد؛ خرناسهای من !!؛

خاتون!

گل وار در خزان؛ پژمرده ای مگر

خشکیده ای که شعر و ناله هم آغوش کرده ای

دلمرده ای مگر؟

سازت که ساز نیست

قورخید خاطرم از زجر داستان

گهواره ام به لرزه در افتاده بیشتر

بس کن مرا بس است

گوشم قطار نیست

دیگر نمیکشد

من با مسافران  قصه به مقصد نمیرسم

در گوش من بخوان

شعری شبیه من

یا قصه ای که خواب مرا بیشتر کند

خوب آرمیده ام

خوب از قفس بگو

پرواز حسرت است ؛ میلم نمیکشد

چندیست...

 بی خیال

 خوابم نمیبرد

صفا91/9/9

دکلمه ی شعر با صدای اسدصفائی

http://www.mediafire.com/?l187sm9kg5omrlh